Antoni Niemeksza

ur. około r. 1824, znany w swoim czasie kaplan-rytualista, używający nader złej opinji wśród ogółu polskiego. Curriculum vitae tej głośnej bądź co bądź w swoim czasie osobistości jest następujące: w r. 1838 wstąpił do Dominikanów wileńskich i pobierał nauki w nowicjacie, - w r. 1844 przeniesiony z rozporządzenia władzy djecezalnej do seminarium wileńskiego, skąd w sierpniu tegoż roku wysłany był do akademii duchownej w Petersburgu, gdzie w r. 1848 otrzymał stopień kandydata teologji i w tymże roku (w grudniu) — święcenia kapłańskie. W roku 1849 (23 czerwca) uzyskał stopień magistra teologji i został przy akademji, jako prefekt, czyli pomocnik inspektora, i bibliotekarz. W r. 1851 (sierpień) został p. o. profesora historji kościelnej, w r. zaś 1854 — profesorem tejże. W r. 1856 otrzymał krzyż t. zw. „napiersnyj" za gorliwość. W tymże roku medal i krzyż na pamiątkę wojny r. 1853—56. Stanowisko profesora opuścił w r. 1860 (z nagrodą jednorazową 400 rs.). W r. 1861 został kanonikiem honorowym wileńskim i wice-proboszczem kościoła św. Jana w Wilnie, w tymże roku otrzymał stopień doktora prawa kanonicznego, - w r. 1862 dostał ordter św. Stanisława (2 kl.) j wprowadzony przez władzę świecką (po wywiezieniu biskupa Adama Krasińskiego), jako prałat nadetatowy do kapituły, - instalacja jego odbyła się jednocześnie z instalacją słynnych Piotra Żylińskiego i Edwarda Tupalskiego, 26 grudnia 1863 r. W pamiętnikach rosyjskich tego czasu wspominany jest jako zaufany Murawjewa, zwłaszcza z powodu roli, jaką odegrał przy wywiezieniu Wizytek wileńskich do Wersalu (np. Mosołow 1. c„ str. 116, 211, - Niikotin 1. c„ str. 217). Zmarł A. N. 27 listopada 1878 r.