Michał Borejsza

Syn Pawła, ur. ok. 1816, szlachcic, właściciel majątku w pow. prużańskim gub. grodzieńskiej. Przed wybuchem powstania brał udział w manifestacjach patriotycznych i wzywał włościan do poparcia przyszłego powstania. We wrześniu 1862 wyjechał za granicę, gdzie — według doniesień III Oddziału — pozostawał w stałych kontaktach z polską emigracją i zbiera! pieniądze na cele narodowe. Po powrocie w maju I 866 do kraju aresztowany 1 postawiony przed sądem woj. w Grodnie, ale na mocy manifestu z maja 1867 został zwolniony od odpowiedzialności karnej. Mimo to, we wrześniu 1867 generał—gubernator Kraju Płn.—Zach. polecił zesłać Borejszę, ze względu na jego „całkowitą nieprawomyślność pod względem politycznym", do gub. ołonieckiej. W lutym 1868, po kilkutygodniowym pobycie w Petersburgu, Borejsza dotarł wraz z zoną Heleną, ur. ok. 1829, i dziećmi: Norbertem i Stefanią, na miejsce zesłania. Po krótkim pobycie w Pudozu, zamieszkali w Ołońcu, pod tajnym dozorem policji. Siostra Borejszy, Paulina, prawdopodobnie przyjechała do brata we wrześniu 1868, w październiku żona i dzieci uzyskały zgodę na powrót do gub. grodzieńskiej. W lutym 1870 Borejsza otrzymał zezwolenie na wyjazd do Królestwa Polskiego, dokąd wyjechał w następnym miesiącu.