Henryk Kibort

ur. ok. 1843, ze szlachty, właściciel dóbr w pow. rzezyckim gub. witebskiej, kształcił się w Metz. Ujęty z bronią w ręku po rozbiciu partu Ludwika Platera, został w I 8 6 3 skazany przez sąd woj. na konfiskatę majątku i zamieszkanie w gub. ołonieckiej pod dozorem policji. Od lipca 18 66 przebywał w Ołońcu. Zapewne w 1867 wyjechał do Warszawy (według Pawłowicza: do Woroneża). W I 872 otrzymał w Warszawie paszport umożliwiający mu wyjazd do gub. liflandzkiej, kurlandzkiej, pskowskiej, ołonieckiej 1 woroneskiej. Ostatnie lata życia spędził w majątku Brodajż w Inflantach, gdzie zmarł 7 stycznia 190 3 nowego stylu]. Pozostawił żonę Marię.