Felicjan Krukowski

syn Felicjana, ur. ok. 18 39, szlachcic, urzędnik kancelarii namiestnika Królestwa Polskiego w Warszawie. Jako podejrzany o pełnienie funkcji naczelnika policji powstańczej w Warszawie, mimo braku dowodów, został w lutym 1864 skazany na zamieszkanie w jednej z dalej położonych guberni Cesarstwa pod dozorem policji. Wyjechał z Warszawy 28 lutego 1864 w dwudziestej trzeciej partu zesłańców. Początkowo został wysłany do gub. archangielskiej. Od 5 kwietnia 1864 przebywał w Mezeniu, gdzie otrzymywał zasiłek ze skarbu państwa. W lipcu 1864 uzyskał dzięki staraniom matki, poprzez namiestnika Królestwa Polskiego, zgodę MSW na zmianę miejsca zesłania na gub. ołoniecką. W październiku przyjechał do Pietrozawodzka, gdzie wkrótce otrzymał pracę w kancelarii gubernatora ołonieckiego, jako nadzorca drukarni i redaktor oficjalnej części „Ołonieckich Wiadomości Gubernialnych" — urzędowej gazety guberni. W maju 1866 uzyskał zezwolenie na powrót do kraju (z guberni wyjechał 14 czerwca). Kawaler, matka wdowa, dwie siostry.