Ludwik Markowski

ur. ok. 1827, z Podola, sekretarz kolegialny, kawaler. Jako podejrzany o „dowodzenie buntowniczymi posterunkami" w czasie powstania, został postawiony przed sądem woj. i w końcu 1866 zesłany do gub. ołonieckiej na zamieszkanie pod dozorem policji (konfirmacja d—cy wojsk kijowskiego okręgu woj.). Mieszkał w Pudozu, wedle raportu policji: „prowadzi się przyzwoicie". Na podstawie manifestu z maja 1871 został zwolniony z dozoru 1 uzyskał prawo wyjazdu z guberni, z którego do listopada 1871 nie skorzystał z braku środków.