Władysław Orzelski

syn Michała, ur. ok. 1834 na Mińszczyźnie, szlachcic, lekarz miejski w Siennie gub. mohylewskiej, kawaler. Podejrzany o sprzyjanie powstaniu (był zatrzymany przez chłopów, gdy wracał od chorego, miał przy sobie większą ilość nabojów, śledztwo wykazało niejasne powiązania z powstańcami), został w marcu 1864 zesłany w trybie administracyjnym na zamieszkanie w gub. ołonieckiej pod dozorem policji, majątek skonfiskowano. Przebywał w Pudożu, gdzie pełnił funkcję lekarza miejskiego (niewykluczone, że mieszkał również w Ołońcu). Może wskutek licznych próśb kierowanych do władz przez matkę Antoninę, wdowę, i siostrę Helenę Sznejdter (?) oraz samego Orzelskiego, zapewniających o całkowitej niewinności, uzyskał w 1867 zgodę na wyjazd do Królestwa Polskiego i prawdopodobnie udało mu się odwiedzić strony rodzinne. W 1870 przebywał jednak ciągle w Pudożu, skąd zapewne jeszcze w tym roku wyjechał do gub. tambowskiej — tam w I87I został zwolniony z dozoru policji, ale z ograniczeniem swobodnego wyboru miejsca zamieszkania.