Jan de Tilly

syn Emiliana, un ok. I84O, szlachcic z Nowego Miasta w pow. pułtuskim gub. płockiej (z Warszawy?). Oskarżony o współudział w powieszeniu Jana Millera, stolarza, oraz o pełnienie funkcji naczelnika okręgu, został zesłany • mimo zwolnienia z zarzutów na podstawie decyzji namiestnika Królestwa Polskiego na zamieszkanie pod dozorem policji w gub. ołonieckiej. Wyjechał z Warszawy 29 stycznia 1864 w dziewiętnastej partu zesłańców. Od lutego 1864 mieszkał w Powieńcu (w kraju pozostała matka). Prawdopodobnie w 1865 powrócił do kraju. Zmarł w 1913.