Wiktor de Walden

Walden (Valden?) Wiktor de, syn Onufrego, ur. ok. 1814, ze szlachty, właściciel dóbr na Witebszczyźnie w pow. lucyńskim. Za „udział w buncie, przestępcze rozmowy z włościanami 1 rozpowszechnianie wśród nich fałszywych pogłosek" skazany w sierpniu lub wrześniu 1864 przez sąd woj. w okręgu wileńskim na konfiskatę majątku i zamieszkanie w gub. ołonieckiej pod dozorem policji. Od listopada 186 5 mieszkał w Powieńcu (rodzina pozostała w kraju). W 187O zwracał się z prośbą o zapomogę na zakup odziezy. W 1874, na mocy manifestów z maja 1871 1 stycznia 1874, został zwolniony z dozoru 1 uzyskał prawo wyjazdu z guberni - nie mógł jednak powrócić w strony rodzinne czy wyjechać do guberni stołecznych ani też wstąpić do służby państwowej. Pozostał w Powieńcu co najmniej do roku I 8 8 I, jako zarządzający zakładem dobroczynnym. Prawdopodobnie nigdy nie opuścił guberni.