Konstanty Wąsowski

ksiądz, syn Józefa, ur. ok. 1837, wikariusz parafii Kock w pow. radzyńskim gub. siedleckiej. Aresztowany 30 października 1 86 3 za zbieranie składek na rzecz powstania, został wysłany na podstawie decyzji namiestnika Królestwa Polskiego do „odległych guberni Cesarstwa" na zamieszkanie pod dozorem policji. Wyjechał z Warszawy do Pskowa 28 lutego 1864 w dwudziestej trzeciej partii zesłańców, na mocy rozporządzenia MSW zesłany do gub. ołonieckiej. Początkowo, od kwietnia 1864, mieszkał w Ołońcu, następnie, zapewne od 1869 — w Powieńcu. Otrzymywał zapomogę ze skarbu państwa. Władze policyjne charakteryzowały go jako „szkodliwego, niebezpiecznego i podstępnego fanatyka'1, później złagodziły ocenę, pisząc o jego „nienagannej postawie, ale prawomyślności wątpliwej". W grudniu 1871 ks. Wąsowski został przeniesiony z powodów zdrowotnych do gub. jekaterynosławskiej, gdzie wkrótce zmarł, prawdopodobnie na suchoty.