Antoni Węcławski

Węcławski (Węsławski?) Antoni syn Stanisława i Józefy z Kunickich, ur. 1814 w majątku Giegrany, szlachcic z Kowieńszczyzny, z pow. telszewskiego. Brał udział w powstaniu listopadowym. Po ukończeniu szkól w Libawię wrócił do majątku. Pełnił urząd marszałka pow. telszewskiego i sędziego pokoju. W 1861 został pośrednikiem do spraw włościańskich. W powstaniu był komisarzem pow. telszewskigo. W maju 1863 został aresztowany w Połądze i osadzony w więzieniu w Telszach, gdzie według Jakuba Gieysztora miał przebywać do 1866. Nie ujawniono jego faktycznej roli w powstaniu, wedle źródeł urzędowych, w lipcu lub sierpniu 1864 został skazany przez sąd woj. jedynie za współudział w powstaniu (dostarczanie żywności powstańcom) na zamieszkanie w gub. ołonieckiej, majątek skonfiskowano. Mieszkał w Ołońcu wraz z synem, Stanisławem, ur. ok. 1849. W 1866 starał się o przeniesienie do Pskowa, ale w rok później nadal mieszkał w Ołońcu. Zezwolenie uzyskał prawdopodobnie w 1869 z Pskowa wyjechał później do Libawy, gdzie brał czynny udział w życiu społeczności polskiej. Starał się o wyjazd za granicę dla ratowania wzroku — nie doczekawszy się zezwolenia, stracił wzrok zupełnie. Zmarł w 1880. Pozostawił prawdopodobnie też drugiego syna, Michała, późniejszego adwokata w Wilnie.