Jan Liniewicz

ksiądz, ur. 1838, wikariusz z Kurowa w Lubelskiem. Aresztowany w sierpniu 1864 jako podejrzany o przyjęcie funkcji powstańczego naczelnika miasta 1 zbieranie pieniędzy na cele powstania, został pozbawiony praw stanu 1 skazany przez sąd woj. w Lublinie na dziesięć lat ciężkich robót w twierdzach na Syberii konfirmacja namiestnika Królestwa Polskiego). Na zesłanie wyjechał 24 grudnia 1864. W końcu stycznia 1865 przybył „na pocztowych" do Tobolska, skąd I lutego wyruszył w pieszej partu dalej, do gub. irkuckiej. Karę odbywał początkowo w Akatui, następnie na osiedleniu w Tunce. Prawdopodobnie w 1876 wyjechał do gub. kazańskiej — zapewne do Jadrynia w którym jednak według urzędowych danych miał przebywać dopiero od jesieni 188 3). W styczniu 1884 wyjechał do gub. kurlandzkiej 1 zamieszkał w Szenbergu — nadal pod dozorem policji. Naczelnik żandarmerii gub. kurlandzkiej donosił, że ks. Liniewicz, mimo pozbawienia godności duchownej, nadal „używa ubrania księżego, odprawia nabożeństwa 1 spełnia posługi religijne". W 1887 zmuszony, jak wielu innych księży zamieszkujących w gub. kurlandzkiej po powrocie z zesłania, do opuszczenia guberni, wyjechał do Smoleńska.