Ignacy Unierzycki

syn Antoniego, ur. ok. 1840, szlachcic gub. kijowskiej, kawaler. Oskarżony o przynależność do „żandarmów wieszających" został na mocy wyroku sądowego 1 konfirmacji namiestnika Królestwa Polskiego z 1864 skazany na dziesięć lat ciężkich robót w twierdzach na Syberii, z pozbawieniem praw stanu. Wysłany do gub. irkuckiej 12 marca 1865. Po przybyciu do Irkucka został 16 grudnia 186 5 skierowany do zakładów aleksandrowskich, gdzie początkowo odbywał karę. Od 28 maja 1866 przy budowie drogi wokół Bajkału, jako podejrzany o udział w powstaniu zabajkalskim został skazany na więzienie w oddziale próbnym z zakuciem na rok w kajdany 1 wysłany 28 lutego 1867 do zakładów nerczyńskich, gdzie przebywał do 13 lipca 1870. Po uwolnieniu od robót, przeniesiony w lipcu 1870 do gub. jenisejskiej, zapewne na osiedlenie. W 1877 przywrócono mu prawa stanu 1 uzyskał możliwość zamieszkania w europejskiej części Rosji. W 1878 wyjechał na własny koszt z Minusińska do gub. kazańskiej. Od 20 czerwca lub lipca mieszkał w Jadryniu pod dozorem policji, otrzymując zasiłek ze skarbu państwa. W Jadryniu przebywał prawdopodobnie do 14 kwietnia 1883, wcześniej, w grudniu I 8 82 został zwolniony z dozoru 1 otrzymał prawo wyboru miejsca zamieszkania w cesarstwie — z wyłączeniem stolic, guberni stołecznych, Kraju Płn.- Zach. i Królestwa Polskiego. W lipcu 1883 zwrócił się o zniesienie tych ograniczeń 1 w marcu 1884 uzyskał zgodę. W 1885 przebywał w Niznym Nowogrodzie.