Aleksander Vacqueret

Vaqueret (Vacqueret) Aleksander, ur. ok. 1843, syn Bernarda, oficera napoleońskiego, poddany francuski, kawaler. W 1862 rozpoczął studia na Wydziale Lekarskim Szkoły Głównej w Warszawie. Czynny w organizacji narodowej w Siedleckiem. Aresztowany w sprawie Władysława Rawicza, komisarza pow. łukowskiego, straconego 21 listopada I 863. Skazany początkowo również na karę śmierci — wskutek interwencji władz francuskich wyrok złagodzono i zesłano go do gub. kazańskiej na zamieszkanie pod dozorem policji (według innych źródeł: do Syberii Wsch.) Wyruszył z Warszawy 21 marca 1864 w dwudziestej szóstej partii zesłańców. Przybył do Jadrynia 15 czerwca 1864. Z zesłania powrócił do Królestwa Polskiego w marcu 1865, w 1867 miał uzyskać prawo wyjazdu do Francji, z zakazem wstępu w granice Cesarstwa Rosyjskiego nie wiemy, czy z prawa tego skorzystał. Zmarł w Warszawie 21 czerwca 1910, został pochowany na cmentarzu Powązkowskim.