Stanisław Antoni Prószyński

z Mińska, z podupadłej szlachty, która straciła majątek w powstaniach narodowych, przed powstaniem utrzymywł się z lekcji, prowadził fabryczkę laku, później zakład fotograficzny; więziony w 185 5; zesłany w 186 3 do Tomska (rok później przyjechała żona, Pelagia z Kułaków, wraz z dziećmi); na zesłaniu również był aresztowany i spędził kilka miesięcy w więzieniu za udział w tajnych zebraniach; Prószyńscy wrócili do Warszawy w 1873.