Ludwik Broniszewski

1829-1899. Ksiądz L. B., wyświęcony w 1853 r., był wik. parafij: Stężyca, pow. garw., gub. siedl., Górki, pow. konst., gub. lubi., Łaskarzew, pow. garw. i Parczew, pow. włod., gub. siedl. Z tego ostatniego wikarjatu w grudniu 1863 r. ksiądz L. B. był zaaresztowany, a na mocy decyzji nmka Kr. P. z 10 lut. 1864 r. był wysłany z pozbawieniem praw na osiedlenie do Syberji za to, że odbierał przysięgę od powstańców. W 1883 r. ksiądz L. B. był zwolniony z nadzoru policyjnego z prawem zamieszkania gdziekolwiek poza Kr. P. 19 wrz. 1883 r. ksiądz L. B. pisze do bpa lubi. z Permy „na śmierć nędzną między obcymi jesteśmy skazani” i prosi, aby bp uczynił stosowne kroki o wyjednanie mu powrotu do kraju, „gdziebym mógł ostatki sił swoich oddać na posługę bliźnim swoim”. Zaraz po otrzymaniu powyższej prośby bp pisze do w. jen. gbra, ale 1 list. tegoż roku otrzymuje odpowiedź odmowną. Dopiero 17 list. 1884 r. cesarz pozwolił księdzu L. B. wrócić do Kr. P. z zastrzeżeniem wszakże, że mu nie będzie wolno zająć żadnego stanowiska parafjal. 27 wrz. 1886 r. admin. diec. ks. Jaczewski wystarał się o to, że ksiądz L. B. poszedł na rektora poreformackiego kościoła w Węgrowie, gub. siedl., skąd 10 wrześ. 1889 r. przeszedł na probostwo do Wyszkowa, pow. węgr., gub. siedl., a stąd 3 maja 1890 r. do Prostyni tegoż pow. 1 Umarł na probostwie w Łysobykach.