Kazimierz Alchimowicz

Herbu własnego. Ur. 20.12.1840 Dziembrów[7] (ob. Białoruś), zm. 2.1.1917 Warszawa. Syn Dominika (s. Szymona) i Karoliny[7] Malinowskiej[10]. Brat powstańców: malarza Hiacynta Alchimowicza Juliana (dowódcy plutonu), oraz Aleksandra i Ludwika.[10]
Wychowanek szkół wileńskich. Pewien czas mieszkał z rodzicami w trockim[7]. Pracował jako zarządca majątku pod Kijowem[3] w dobrach Potockich. [4]
Powstaniec 1863r. Razem z bratem brali udział w partii "Ostoi" w guberni wileńskiej. Kazimierz walczył przez 8 miesięcy awansując do stopnia podoficera.
Zesłany za Ural do Wierchutorii, gdzie rozpoczął zajmować się malarstwem. Po powrocie do Warszawy studiował malarstwo pod kierunkiem Wojciecha Gersona tu i w Monachium. Pracował w Paryżu, Gandawie, Fontainebleu. Od 1880 mieszkał na stałe w Warszawie. Zdobywał nagrody na międzynarodowych wystawach m.in. w San Francisco. Jednym z pierwszy ważniejszych dzieł był zaginiony "Pogrzeb wygnańca za Uralem" ("Pogrzeb na Uralu"). Znany jest z cyklu prac do poematu "Pan Tadeusz" A. Mickiewicza. Tworzył dzieła malarstwa historycznego a także pejzaże wsi litewskiej. Zajmował się też rzeźbą w glinie i drewnie.
W Warszawie mieszkał na Maszalkowskiej 73, a następnie przed I WŚ na Pięknej 19.[13]
Pochowany Warszawa, Powązki kwatera 172, rząd 3, miejsce 23.