Roman Rogiński

1840-1915, syn Józefata i Izabeli z Modzolewskich. Już podczas nauki w Gimnazjum Warszawskim przyłączył się do kółka patriotycznego. W 1861r. uczestniczył w manifestacjach patriotycznych. Poszukiwany przez policję wyjechał do szkoły wojskowej w Genui, przeniesionej potem do Cuneo. Powróciwszy do kraju został mianowany komisarzem w województwie podlaskim. Walczył m.in. w bitwach i potyczkach: pod Białką (1.02.1863r.), Niemirowem (4.02.1863r.), Siemiatyczami (6 - 7.02.1863r.), Królowym Mostem (11.02.1863r.), Prużaną (13.02.1863r.), Borkami (26.02.1863r.), gdzie został rozbity i 3.03.1863r. ujęty w Turowie. Jako że współpracował podczas śledztwa, jego wyrok śmierci zamieniono na 20 lat katorgi. Wrócił do kraju w 1892 r. i został buchalterem w majątku Branickich w Kumejkach. Zmarł w Sieniawie na Ukrainie.