Edmund Cielecki

(podobno pseudonim Zaręba), wieku ok 20, z Augustowskiego; jedynak majętnych rodziców; obywateli ziemskich. Uczęszczając do Szkoły Główne] w Warszawie młodzieńczem i patryotycznem ogrzany uczuciem, całą duszą i sercem brał udział we wszystkich narodowych manifestacyach, i następnie należał do zawiązanego w r. 18G1 klubu delegaci miejskiej, pełniąc, w niej obowiązki służby bezpieczeństwa obywateli miasta, Wobec agitującego się wybuchu powstania, młody Cielecki nie zgadzał się w przekonaniu na jego konieczność, i owszem był powstaniu zupełnie przeciwnym; lecz jako dobry patryota, i zawsze gotowy do usług dla kraju poświęcenia, gdy się już powstanie stało faktem, i wszystkich pod swój sztandar zawezwało; jako wierny syn ojczyzny zmienił swoje zdanie, nabrał przekonania o potrzebie walki, i z całym zapałem pospieszył w jego szeregi nie uległszy namowom prośbom matki, której zanadto boleśnem było rozstanie z swoim ulubieńcem jedynakiem.
W roku 1868 przybył do Krakowa i z nowo zorgunizowanym oddziałem pod dowództwem jenerała Jordana, wszedł do Kongresówki, i w bitwie pod Komorowem dnia 19 Czerwca 1863 r. ciężko raniony, odwieziony do szpitala w Stobnicy, zmarł po kilkugodzinnych cierpieniach. (Czas w Nr. lo2 i Kronika Krakowska Nr. 10 utrzymują, że Cielecki zginął w bitwie pod Komorowem, która zaszła 20 Czerwca 1863 r.)