Roman Rogiński

(ur. w 1840 w Warszawie, zm. w lutym 1915 w Sieniawie) był uczniem Polskiej Szkoły Wojskowej w Genui, gdzie poznał m.in. zasady walki regulaego wojska i dowodzenie małymi oddziałami. W dzia­łalność konspiracyjną włączył się w 1861 r.
Komitet Centralny Narodowy w 1 862 r. wyznaczył go na stanowisko komisarza województwa podlaskiego. W dniu 23 stycznia 1 863 r. atakiem na Białą rozpoczął powstanie na Podlasiu. Po bitwie siemiatyckiej wycofał się na Litwę. Po serii bitew i potyczek z wojskami rosyjskimi jego oddział, zdziesiątkowany w bitwie pod Borkami stoczonej 26 lutego 1 863 r., został przezeń rozwiąany, a Rogiński pochwycony przez chłopów został wydany władzom rosyj skim. Wskutek interwencji generała Nostitz'a karę śmierci zamieniono mu na dwadzieścia lat katorgi na Syberii . Na zesłaniu spędził jednak prawie trzydzieści lat, gdyż powrócił z Syberii dopiero w 1892 r. Przyjechał wówczas do Galicji, gdzie spotkał generała Nostitz'a, u którego zatrzymał się jako jego gość.