Karolina Krynicka

Ur. 1829 Gdyczyna (lub 1826). Prowadziła pensjonat dla dziewcząt w Krakowie przy ul. Szpitalnej (ob. Kamienica Szołayskich). W czasie Powstania gorąca zwolenniczka Mierosławskiego. Pracowała w Krakowskim Komitecie Kobiet, zajmując się m.in sprawą dostaw do obozów, przygotowaniem powstańców wyruszających do powstania a później po klęsce klęsce miechowskiej, bitwie pod Skałą i innych bitwach opatrywaniem rannych i organizacją działań samarytańskich. Jej zakład został zamknięty przez władze po wakacjach 1864 roku. W 1866 roku jednak na skutek próśb zakład jej otwarto ponownie. Dalej pracowała społecznie i wychowawczo. Zmarła 20.03.1906 roku.
Jej uczennice ułożyły wiersz ku jej pamięci:
Modlitwą i pracą pełną poświęcenia,
Do skarbów nauki wiodła pokolenia.
Stąpając po cierniach w pokorze i skrusze,
Siała miłość Polski w młodociane dusze.
W dniach boju za wolność gojąc rany bliźnie,
Służyła gorąco Bogu i Ojczyźnie.