Franciszek Zahorski

30 lat, żonaty, dwoje dzieci. Dymisjowany sztabs-kapitan armji rosyjskiej. Majątek w lidzkim powiecie. Dowódca plutonu w partji Jelskiego. Złożył obszerne zeznanie, w którem tłumaczył, że zmuszony był pójść do powstania, ponieważ opinja publiczna potępiała uchylających się i uniemożliwiłaby dalszy pobyt w kraju. Otrzymał rozkaz od H. Dmochowskiego i Klimowicza stawienia się do partji. Sąd polowy skazał go na karę śmierci, lecz Murawjow złagodził wyrok na bezterminowe więzienie w Syberji.