Ludwik Styczyński

Ludwik po ukończeniu seminarium w latach 1841-42 był nauczycielem w Chraplewie. Uczestniczył w Wiośnie Ludów. Od 1848 roku był bukowskim kupcem. połowie grudnia 1862 Ludwik opuścił Wielkopolskę i przyjmując funkcję ekonoma osiadł z żoną we wsi Płomiany koło Czerwińska.
Annie i Ludwikowi Styczyńskim urodził się syn Tadeusz Styczyński – urodzony w grudniu 1862 r. - zmarł 16 grudnia 1863. Po wybuchu Powstania Styczniowego Ludwik przyłączył się do oddziału pułkownika Edmunda Taczanowskiego. Brał udział w zwycięskiej bitwie oddziałów powstańczych pod Pyzdrami w dniu 29 kwietnia 1863 z armią Imperium Rosyjskiego. Niestety zginął w kolejnej bitwie pod Ignacewem w dniu 8.05.1863 r. Nazajutrz po bitwie znaleziono go na polu walki przeszytego dwoma strzałami przez nogę i pierś i dobitego przez Moskali, którzy strzaskali mu głowę kolbami. W bitwie pod Ignacewem zginęło 160 żołnierzy, których pochowano w zbiorowej mogile w Ignacewie.