Edward Drążkiewicz

Pochodził z Warszawy, był archiwistą w administracji szpitala Dzieciątka Jezus. Aresztowany, został oskarżony o pełnienie funkcji naczelnika inspekcji w powstańczej policji i skazany na 6 lat ciężkich robót. Katorgę odbywał w Nikołajewskim Zakładzie w okr. niżnieudyńskim irkuckiej gub. Następnie mieszkał z rodziną w Irkucku. Powrócił do Warszawy pieszo etapami (żona Klementyna pozostała w Irkucku i tu zmarła na gruźlicę w 1877 r.) i podjął pracę jako kancelista komisji emerytalnej. Zwolniony z pracy, z powodu wcześniejszego wyroku i zesłania, znalazł się po pewnym czasie (ok. 1911 r.) w przytułku dla starców Warsz. Tow. Dobroczynności jako pensjonariusz i pracownik w buchalterii. Można przypuszczać, że wracając do kraju miał nadzieję na uzyskanie pracy i możliwość ściągnięcia rodziny. B. Dybowski jadąc w r. 1879 r. przez Irkuck na Kamczatkę odwiedził dzieci nieboszczki Drążkiewiczowej, którymi zajęła się kolonia polska w Irkucku. Dzieci umieszczono u Grossmanowej, wdowy po polskim zesłańcu, mającej sześcioro własnych dzieci. Na utrzymanie dzieci otrzymywała od Polaków, a zwłaszcza fotografa Zawalskiego, 20 rs miesięcznie.