Jan Kwiatkowski

(ok. 1838-po 1894) syn Franciszka, szlachcic zagrodowy z pow. mławskiego gub. płockiej. Walczył w powstaniu w kilku partiach, sam dowodził przez pewien czas niewielkim oddziałem. Został skazany na 15 lat ciężkich robót w kopalniach. W 1867 r. dotarł do Irkucka, skąd wysłano go najpierw do gorzelni Aleksandrowskiej, potem do Usola. W 1869 r. został przeniesiony do zakładów nerczyńskich. W 1873 r. za samowolne oddalenie się i pracę we wsi Ust'Balej (uzyskał zgodę podoficera), dostał dodatkowo 10 lat katorgi. W latach 80. przebywał na osiedleniu w Obwodzie Zabajkalskim. Dopiero w 1894 r. odzyskał prawa stanu i został zwolniony z dozoru policyjnego, jednakże bez prawa powrotu do Królestwa.