Problemem otwartym jest udział w Powstaniu braci Tytusa. Jeden z nich, niewymieniony z imienia, wspomniany został w relacji Tymoteusza Łuniewskiego, który walczył pod Żyrzynem i pamiętał że był tam także oficer "O'Byrn, brat dowódcy".[7] W metrykach udało się znaleźć dwóch braci Tytusa, Karola ur. 1841 i Adolfa ur. 1843 jednakże mogło być ich więcej. W pracy Diakova wymieniony jest Karol O’Byrn, podoficer piechoty, którego podejrzewano o udział w jakichś spiskach i z tego powodu przeniesiono do Woroneża w październiku 1861 oraz Jan O'Byrn zwolniony z korpusu kadetów za nieprawomyślne zachowanie w 1859, brak otczestwa oznacza ze autor nie był pewien co do ich relacji do Tytusa o którym pisał.
Rodzinę O'Byrn/d'Obyrn, służącą w wojskach Rzeczpospolitej od 1725 należy odróżnić od innej rodziny pochodzenia irlandzkiego, O'Brien de Lacy, znacznie zamożniejszej i znanej w armiach Habsburgów oraz carów, zanim osiedliła się pod Grodnem na przełomie XVIII i XIXw.
Źródła:
[1] - Gmerek Katarzyna, Tytus O’Byrn z Irlandki, powstaniec 1863 roku, The Irish Polish Society Yearbook. vol. VII, 2020, s. 67-88.
[2] - Maliszewski Edward, Z dziejów partii Grzymały, Rocznik Weteranów 1863 z kalendarzem na 1925 rok, Warszawa : Polskie Biuro Wydawnicze Kresy, s. 36-39.
[3] - Bloch Przemysław Jan, Ad usque fidelis. Ikonografia irredenty polskiej w zbiorach fundacji rodzinnej Blochów. Cz. 1. 345, 2016.
[4] - Wołowski Bronisław, Polacy w rewolucji paryzkiej: kilka szczegółów odsłaniających kulisy rządu wersalskiego, Lwów: F.H. Richter, 1871.
[5] - O'Byrn Tytus, O’Byrn T. O Legionie Polskim we Francji w czasie ostatniej wojny pruskiej w latach 1870 i 1871. „Kraj” Nr 36, 37,38,39,41,42; 1872.
[6] - Białynia-Chołodecki Józef, Cmentarzyska i groby naszych bohaterów, Lwów, 1928.
[7] - Roguski Mirosław, Tymoteusz Łuniewski – od powstańca do pozytywisty Powstanie styczniowe w pamiętniku Łuniewskiego, "Rocznik Liwski" T. VII, 2014.
[8] - O’Byrn Tytus, [list do n.n.], Biblioteka Czartoryskich, MS, 6675, 2.01.1881 (rkps)