Janusz Kossakowski

(1800, 1809, 1821-1897)
Szlachcic z pow. Wiłkomirskiego gub. kowieńskiej. Wg niepotwierdzonych inf. A. Jastrzębskiego J. K. przyjaźnił się w Wilnie z Mickiewiczem, Zanem i Czeczotem. W 1823 r. wraz z innymi filaretami został skazany na służbę w wojsku ros. na Kaukazie. W 1831 r. za udział w powstaniu zesłano go na Syberię, z której powrócił w 1857 r. W kraju pracował krótko — był dzierżawcą majątku, ponieważ już w 1863 r. przyłączył się do partii, w której walczyli uczniowie ze szkoły w Hory-Horkach. Skazany został ponownie na syberyjską katorgę — 6 lub 4 lata, którą odbywał w Aleksandrowsku pod Irkuckiem. Na osiedleniu pracował ciężko fizycznie przy produkcji smoły i dziegciu w gm. Idyńskiej pow. bałagańskiego gub. irkuckiej. W 1871 r. odzyskał prawa stanu. Nie chciał przyjąć proponowanej przez kolegów pomocy, przeciwnie, sam mimo podeszłego wieku pomagał innym. Otaczał go powszechny szacunek. Ostatni rok przed śmiercią spędził wśród kolegów współwygnańców we wsi Ulej, niedaleko Bałagańska. Pochowany został nad Angarą naprzeciw Bałagańska, a na jego grobie położono kamień z napisem: „Tu spoczywają zwłoki śp. Janusza Kossakowskiego z Kowieńskiego, kolega A. Mickiewicza, T. Zana i]. Czeczota, urn. 1897. 21. VIII w U leju - Ojczyznę i prawdę miłował więcej niż siebie samego".