Wieńczysław Kurzański

(Kurżański, Wacław, Mieczysław?)
Szlachcic z gub. kijowskiej. Studiował na Uniwersytecie św. Włodzimierza w Kijowie. W maju 1863 r. razem z kolegami wyruszyli nieuzbrojeni na wieś rozdając miejscowej ludności proklamacje RN i „Złote Hramoty". Pod Sołowijówką zostali zaatakowani przez chłopstwo, 13 z nich zginęło na miejscu, pozostałych rannych przekazano Rosjanom. „Charaktery ze szczerego złota u/ykute, apostołowie świadomie na męczeństwo idący..." (A. Iwański). Skazano go na 7 lat ciężkich robót w zakładach. Katorgę odbywał w gorzelni w Aleksandrowsku i w Usolu. Po zwolnieniu na osiedlenie ożenił się z Sybiraczką. W 1874 r. zamieszkał w gub. jekaterynosławskiej. Powrócił do kraju. Starał się „dzieci swe na Polaków wychować" (A. Iwański).