Ludwik Skąpski

Dnia 8 bm. zmarł w Warszawie śp. Ludwik Skąpski, były major wojsk rosyjskich, później uczestnik powstania r. 1863. Walczył w oddziale uformowanym przez obywateli ziemi rawskiej, pod dowództwem Drewnowskiego. A gdy ten oddział swój opuścił, śp. Ludwik Skąpski objął dowództwo nad dzielna drużyną powstańczą, zapisując chlubnie imię swoje w dziejach ostatniego powstania polskiego pod bojowem mianem Sulimy. Walczył na czele oddziału swego aż do ostatniego ładunku, nie tracąc ducha, ożywiony najszlachetniejszą miłością ojczyzny.
Po rozbiciu ostatecznem oddziału powstańczego pod Nową Wisłą /Nową Wsią/ w ziemi grójeckiej, śp. Ludwik Skąpski osiadł na roli. Ale niedługo dane mu było uprawiać zagon ojczysty, bo oto władze rosyjskie które zrazu go były nie prześladowały, pociagnęły śp. Skąpskiego wnet do odpowiedzialności. Skazany wyrokiem sądu wojennego na karę śmierci, ś. p. Ludwik Skąpski uzyskał ułaskawienie monarsze, lecz pozbawiony rangi wojskowej, orderów i emerytury udać się musiał na długoletnie zesłanie na Syberyę.
Lat wiele upłynęło, zanim śp. Ludwikowi Skąpskiemu pozwolono wrócić do kraju, na zbożny trud codzienny. Ale nawet ta praca dnia powszedniego u śp. Ludwika Skąpskiego umiłowanie ojczyzny za źródło miała jedyne. Choć godzien zaszczytów wysokich, ale ich nie żądny, umarł w ciszy i zapomnieniu.