Jan Zlasnowski

Rodem z Wołynia, po ukończeniu gimnazyum Suwalskiego, udał się do szkoły wojskowej polskiej w Genui, przeniesionej do Cuneo. Walczył w oddziale Langiewicza, w żuawach Rochebruna, był ranny pod Grochowiskami i przewieziony do Galicyi do szpitala w Tarnowie.
Rana w kolanie zagrażała utratą nogi, tylko profesorowi Gilewskiemu zawdzięczał ocalenie od kalectwa w ostatniej chwili przed operacyą. Pomimo niezupełnego wyleczenia, był czynny jako pomocnik naczelnika wojennego okręgu Sandeckiego, rotmistrza kawaleryi austryackiej, Żuk-Skarszewskiego. Podczas formowania oddziału, mającego wkroczyć do Królestwa, został przez władze austryackie aresztowany.
Po paromiesięcznym więzieniu na Kopcu Kościuszki wydany rządowi moskiewskiemu do Olkusza. Skazany był następnie przez sąd wojenny na osiedlenie we Wschodniej Syberyi w guberni Jenisiejskiej, gdzie pozostawał około 7 lat. Po powrocie do kraju urzędował w Warszawskiem Towarzystwie ubezpieczeń od ognia.