Aleksander Mariański

Nauczyciel prywatny, wyruszył z Warszawy do oddziału maiora wojsk pułk. Śmiechowskiego atakującego Rawę, gdzie przestraszeni Moskale, zamknąwszy się w koszarach, walczyli zawzięcie. Po podpaleniu bramy zmuszeni do ucieczki, podczas której z obu stron padło kilkunastu zabitych. Wachmistrz żandarmów wzięty do niewoli, wyraził chęć wstąpienia do naszych szeregów, a jako wyrobiony dawny żołnierz, został dowódzcą plutonu kawaleryi, dowodzonej przez Bajera. Oddział we wsi Ratki, połączył się z Langiewiczem w przeddzień bitwy pod Małogoszczą, w której Marjański został ranny. Przewieziony na kuracyę do Krakowa, po wyleczeniu brał udział d. 6 i 11 Maja w bitwach pod Kobylanką w oddziale Jeziorańskiego. Internowany w Krakowie, wydany został do Olkusza, gdzie skazany został na Syberyę do guberni Jenisiejskiej. Powrócił 1873 r. do kraju, zajmował się guwernerką a następnie pracował na drodze Warszawsko-Wiedeńskiej aż do wysłużenia emerytury