Błażej Kijas

Ur. 14.1.1827 Ciężkowice koło Tarnowa, zm. 19.6.1909 Mielec. Syn Wojciecha i Agaty ze Słowińskich. Absolwent gimnazjum w Tarnowie, egzamin dojrzałości zdał w 1846 r. W latach 1847-1848 uczęszczał na studia filozoficzne w Tarnowie, a dwa lata później rozpoczął studia lekarskie na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. W 1855 r. uzyskał dyplom lekarza. Jeszcze w tym samym roku pracował w Szpitalu Garnizonowym w Krakowie, a w 1856 r. zamieszkał na stałe w Mielcu. Tu początkowo prowadził praktykę prywatną. W 1867 r. powierzono mu stanowisko lekarza okręgowego w Mielcu, a w 1869 r. został mianowany lekarzem powiatowym. W 1892 r. przeszedł na emeryturę, ale w 1894 r. przyjął obowiązki lekarza miejskiego i tę funkcję pełnił do śmierci w 1909 r. W ciągu 53 lat pracy w Mielcu zyskał wielkie uznanie społeczeństwa nie tylko za wiedzę i umiejętności zawodowe, ale także za niezwykle patriotyczną i humanitarną postawę.
W czasie powstania styczniowego 1863-1864 potajemnie leczył ukrywających się powstańców, a w czasie epidemii cholery w 1870 r. udzielał chorym pomocy lekarskiej poprzez bezpośredni kontakt. (Niektórzy lekarze leczyli takich chorych tylko „przez okno”, bez wchodzenia do mieszkania.) Spoczywa na cmentarzu parafialnym w Mielcu przy ul. H. Sienkiewicza.