Mieczysław Korycki

Urodzony 1830 Radom. w rodzinie ziemiańskiej herbu Prus. Służył w armii carskiej jako oficer. Po wybuchu powstania styczniowego 1863 r. zdezerterował z wojska rosyjskiego. Zorganizował i wyposażył niewielki oddział i przyłączył się do powstańców. W stopniu majora piechoty walczył m.in. w oddziałach generała Mariana Langiewicza. Brał udział w szeregu bitew i potyczek, a w kilku z nich dowodził, m.in. pod Wąchockiem, Świętym Krzyżem, Sosnówką i Staszowem. Niepomyślny rozwój sytuacji powstania w tym rejonie zmusił go do wycofania się w Góry Świetokrzyskie, a następnie w kierunku Krakowa. Walczył m.in. pod Pieskową Skałą, Chrobrzą, Grochowiskami, Borowem i Łążkiem. Po upadku powstania emigrował do Francji i przebywał w Paryżu, zaś jego majątek w okolicach Radomia został skonfiskowany. W 1872 r. zamieszkał w Mielcu, znanym wówczas ośrodku wspierania powstania styczniowego. Posiadał tytuł inżyniera komunikacji i dlatego powierzono mu kierownictwo budowy drogi Dębica-Mielec-Tarnobrzeg. Po zakończeniu budowy otrzymał stanowisko konduktora dróg krajowych w Mielcu. Angażował się w działalność społeczną, był m.in. członkiem założycielem Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w 1894 r. Zmarł 8.7.1906 r. Spoczywa na cmentarzu parafialnym w Mielcu przy ul. H. Sienkiewicza.