Edward Dzwonkowski

Urodzony 4 III 1824 r. w Kutkorzu?, syn Szczęsnego Feliksa i Rozalii z Siedliskich. W wieku kilkunastu lat rozpoczął edukację w instytucie w Wiedniu, a następnie ukończył tamtejszą Wojskową Akademię Techniczną. Powrócił w rodzinne strony, aby pomagać ojcu w prowadzeniu dóbr. W nieznanych okolicznościach w 1848 r. przyłączył się do wojska węgierskiego – honwedów (obrońców ojczyzny) i brał udział w powstaniu węgierskim. Wielokrotnie wykazał się męstwem, toteż doszedł do rangi majora sztabu generalnego i otrzymał Order Zasługi Wojskowej. Po klęsce powstania z grupą około 800 Polaków uciekł do Turcji i tam przebywał do 1850 r. W kolejnych latach 50. przebywał m.in. Anglii, Francji i Belgii. Prawdopodobnie w 1855 r. powrócił do Galicji i zajął się majątkiem w Gromniku. Kontynuował rodzinne tradycje hodowli koni. Zaangażował się też w rozwijanie przemysłu naftowego w Galicji. Według znawcy tematu A. Ecksteina był „udziałowcem i kierownikiem wielu zakładów naftowych”. Uczestniczył w powołaniu Towarzystwa Wzajemnych Ubezpieczeń w Krakowie w 1860 r. i wkrótce potem został wybrany do Rady Nadzorczej.
W czasie powstania styczniowego (1863-1864) działał w konspiracyjnej organizacji wspomagającej powstanie.
Od 1869 r. należał do Galicyjskiego Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego, m.in. pełnił funkcje wiceprezesa i detaksera. Wyróżniająca się działalność spowodowała, że został wybrany na posła ziemi tarnowskiej do Sejmu Krajowego Galicyjskiego II i III kadencji (1867-1872). Nie należał do żadnej partii, był zwolennikiem autonomii krajów wchodzących w skład monarchii habsburskiej, zabierał głos wyłącznie w sprawach gospodarczych i ekonomicznych. W wyborach do austriackiej Rady Państwa (30 X 1873 r.) został wybrany jako przedstawiciel ziemiaństwa z powiatów: Tarnów, Dębica, Mielec i Pilzno. Jego działalność była dobrze oceniana, toteż w 1879 r. i 1885 r. wybierano go do Rady Państwa w Wiedniu. Ponadto od 1879 r. był członkiem Towarzystwa Krajowego dla opieki i rozwoju przemysłu i górnictwa naftowego w Galicji”, a w 1880 r. został wybrany do Wydziału Towarzystwa. Zmarł 3 IX 1887 r. Pochowany na cmentarzu przykościelnym w Gromniku. W jego pogrzebie uczestniczył, jako przedstawiciel powiatu mieleckiego, wiceprezes Rady Powiatowej w Mielcu Stefan Sękowski.