Aleksander Zieliński

inżynier. W powstaniu oficer. Urodzony w 1843 roku w Starym Bychowie ziemi Mohylowskiej. Walczył pod dowództwem Rochebruna w oddziale „żuawów śmierci”, Miniewskiego i Komorowskiego. Brał udział w bitwach m. mm M pod: Chrobrzem, Grochowiskami, Sławkowem i Chechłami, gdzie został ranny w nogę. Przebywał na emigracji w Paryżu do 1871 roku. W aktach znajduje się dokument, wystawiony przez Komisję pośredniczą w Paryżu z datą 8 grudnia 1871 roku Ne 70— Dział Wychodźców, polecający opiece obywateli— inżyniera Zielińskiego, podpisany przez prezesa Władysława hr. Zamojskiego, wiceprezesa generała Czapskiego i ppłk. Rądziejewickiego Henryka.