Wanda Umińska

Urodzona w 1841 Wysoka Jabłonica, zm. 1926. W powstaniu czynna przy opiekowaniu się uwięzionymi partyzantami w Cytadeli Warszawskiej, podczas wysyłki ich do Centralnej Rosji lub na Syberię. Zwana przez więźniów "Ciocią Wandą". Należała do organizacji kobiecej „Piątki" wraz z Gregorowiczową, Kaslańską i Hewyrichową. Wraz z przyjaciółką, Narcyzą Żmichowską, czuwała w celi Romualda Traugutta i innych członków Rządu Narodowego w ostatnią noc przed egzekucją Więziona przez moskali w Janowie Lubelskim oraz w Cytadeli Warszawskiej za pracę niepodległościową po roku 1870 (za sprawy chłopskie).

Fotografia wizytowa Wandy z Wolskich Umińskiej, (1841-1926), zwanej przez więźniów Cytadeli „Ciocią Wandą”. W latach 1861-1865 była jedną z tzw. „entuzjastek”, Polek głęboko zaangażowanych w działalność spiskową. Wraz z przyjaciółką, Narcyzą Żmichowską, czuwała w celi Romualda Traugutta i innych członków Rządu Narodowego w ostatnią noc przed egzekucją.