Olgierd Wilczyński

czasowo zatrudniony w Galicyjskim Zakładzie Kredytowym Ziemskim z płacą w wysokości 25 zł miesięcznie, zamieszkały we Lwowie przy ulicy Berka nr 17 mieszkania 7. Urodził się 20 marca 1838 roku w majątku Zassany w guberni kowieńskiej, szlachcic katolik. W oświadczeniu o przystąpieniu do Towarzystwa Wzajemnej Pomocy Uczestników Powstania Polskiego 1863/64 r. podał, iż ma syna Eugeniusza lat 18. Przed powstaniem był studentem najpierw Petersburskiego, a potem Moskiewskiego Uniwersytetu, zaś w powstaniu walczył jako szeregowiec w bitwie pod Ginietynami pod dowództwem Zygmunta Sierakowskiego, jako podoficer w bitwie pod Rogowem pod dowództwem Zykowskiego, ps. Wykładnik, i jako plutonista w bitwach pod Wiłkomierzem i Maniszkańcami w Łańskiej Puszczy pod dowództwem K. Maleckiego w połączeniu z Albertem Mińskim, potem pod dowództwem Wacława Zbiańskiego, ps. Robak, i ostatecznie pod dowództwem L. Laskowskiego. Pod Maniszkańcami został ciężko ranny. Powołał się na świadectwa pp. Domaszewicza, Reuta i Kurniewicza oraz podał, że posiada dokumenty z Syberii. Deklarację podpisał 26 listopada 1894 roku we Lwowie.