Władysław Roziecki

Ur. 10.06.1841r. Warszawa. Łazienny w szpitalu powszechnym, zamieszkały we Lwowie, żonaty, ojciec 4 dzieci, wyznania rzymsko-katolickiego. W oświadczeniu o przystąpieniu do Towarzystwa Wzajemnej Pomocy Uczestników Powstania Polskiego 1863/64r. podał, iż przed powstaniem był żołnierzem wojsk rosyjskich przy straży ogniowej w Warszawie, natomiast w czasie powstania był szeregowcem w kawalerii. Służył w oddziale Kurowskiego w Ojcowie, walczył pod Sosnowcem i pod Miechowem. Po rozbiciu wrócił do Krakowa, gdzie został aresztowany, miał być wywieziony do Ołomuńca lub Igławy, ale uciekł z fortecy i złączył się z oddziałem Łopackiego i potem Czachowskiego walczył pod Stefankowem, Borią, Opatowem, Grabowcem, a następnie pod Ratajami, gdzie został wzięty do niewoli. Osądzony na 12 lat ciężkich robót Nerczyńskich, po amnestii powrócił do Krakowa. Był ranny w prawe ramię i kontuzjowany w prawą nogę. Deklarację podpisał 29.02.1892r.