Tadeusz Komar

Ur. 1836 Suwałki, zm. 1871. Syn Ignacego stanu szlacheckiego i Julii Wolmer (ślub rodziców 1820 Grodno). Miał młodszą siostrę Marię. Po ukończeniu szkół przeniósł się do Kijowa gdzie studiował medycynę i gdzie pisał wiele patriotycznych wierszy szeroko znanych szczególnie młodzieży akademickiej - m.in. "Słowo do sióstr Polek". Jego twórczość ukazywała się pod pseudonimami "Wołyniak" i "Ludomir". Będąc już na piątym kursie medycyny w skutku zajścia studentów z pułkownikiem Brinkenem został uwięziony wraz z wieloma kolegami i wydalony z uniwersytetu bez prawa wstąpienia do jakiegokolwiek zakładu naukowego. Utrzymywał się krótko z lekcji prywatnych dawanych w Warszawie. Walczył jako szeregowiec w Powstaniu, przecz cały jego okres. Więziony w Ołomuńcu. Następnie przebywał jakiś czas na emigracji w Szwajcarii, gdzie w 1865 wyszedł w Bendlikonie zbiorek jego wierszy, aż w końcu osiadł we Lwowie, gdzie imał się słabo płatnych prac poetyckich i literackich. Niedoceniany, żyjąc w nędzy wyruszył w podróż do Turcji, w czasie której zmarł na Bukowinie. W Prasie pojawiały się błędne informacje jakoby zmarł w Szwajcarii.