Stanisław Błażej Andrzej Krzyżanowski

Ur. 4.2.1849 Kraków, zm. 23.10.1932 Kraków. Syn Stanisława (pochodzącego z Łucka, podoficera Powstania Listopadowego, zm. 6.4.1885) i Teresy Górskiej.
W czasie wybuchu powstania miał 14 lat. Podejmuje jednak próby ucieczki do oddziałów. Udaje mu się to w czerwcu, po czym dociera do oddziału Horodyńskiego i walczy w bitwie pod Radziwiłłowem. Ucieczka i tułaczka po dworach kończy się powrotem do domu. W szkole realnej w Krakowie zdaje egzamin i ponownie uczestniczy w ruchu powstańczym w żandarmerii. W grupie początkowo 60 osób a ostatecznie 15 dociera do partii Rębajły ok. 20.2.1864 i walczy pod Opatowem. Następnie znalazł się w obozie pod Denkowem i bierze udział w potyczce pod Koprzywnica przy przeprawie. Schwytany przez grupę chłopów w Dąbrowie Tarnowskiej wydany został Rosjanom i wysłany do Warszawy. Za wstawiennictwem konsula austriackiego deportowany do Krakowa i tam szybko uwolniony.
Uczył się w Instytucie Technicznym w Krakowie, brał udział w pracach budowlanych na terenie tego miasta. W 1876 otrzymał koncesję i wzniósł szereg budynków. Należał do założycieli Sokoła, członek wydziału Ochotniczego Towarzystwa Ratunkowego, wiceprezes Towarzystwa Tatrzańskiego. W czasie I Wojny Światowej był prezesem Przytuliska Weteranów. Jako radca Sekcji Opieki przy NKN niósł pomoc inwalidom Legionów. Był członkiem Komisji Kwalifikacyjnej MSW. Otrzymał Krzyż Walecznych.
Pochowany Kraków - Rakowice.