Karol Woźnicki

(1822 lub 1841-1914)
Syn Ludwika, szlachcic z gub. radomskiej, b. kleryk. W powstaniu walczył w oddziale. Został skazany na 6 lat ciężkich robót, które odbył w zakładach Zabajkala. W 1866 r. zwolniony na osiedlenie, mieszkał początkowo w gm. Bratskiej okr. niżnieudyńskiego, potem w Irkucku. Ożenił się z Sybiraczką, z którą miał dzieci. Nie skorzystał z możliwości powrotu do kraju. Prowadził na Syberii rozległe interesy, dorobił się znacznego majątku - miał gorzelnię i kilka domów. Zatrudniał do pracy wielu kolegów zesłańców. Na pocz. XX w. sporo łożył też na cele charytatywne. W 1911 r. był syndykiem kościoła w Irkucku (A. Kręćki). Zmarł w Irkucku na zapalenie płuc.