Władysław Szyrma

(Lach-Szyrma) (1824/30-po 1880)
Syn Pawła, szlachcic, ur. w Okońsku pow. łuckim gub. wołyńskiej, b. oficer ros. wojska. W powstaniu był pomocnikiem powstańczego naczelnika pow. łuckiego, został aresztowany i uwięziony w Żytomierzu. Skazano go na 6 lat ciężkich robót i zesłano do Usola, gdzie m.in. „był nieodstępnym towarzyszem {Michała} Sołtana..." (W. Lasocki). Starał się o przeniesienie do europejskiej części Rosji, ale nie otrzymał pozwolenia. W 1874 r. zostały przywrócone mu prawa stanu — przebywał wówczas w kopalni Szachtyńska (okr. nerczyński). W 1880 r. mógł już zamieszkać po drugiej stronie Uralu, jednak ze względu na zły stan zdrowia przeniósł się tylko do gub. irkuckiej. Do kraju nie powrócił, zmarł wg jednej inf. w Strietieńsku z głodu (sic!), wg innej — w Irkucku.