Erazm Kluczewski

(ok. 1831-1915)
Syn Romualda, ur. w Kamieńcu Podolskim. Ukończył tam seminarium duchowne, następnie studia teologiczne w Petersburgu. W 1861 r. został prefektem gimnazjum w Niemirowie dekanatu bracławskiego i nauczycielem religii. W 1863 r. został aresztowany i oskarżony o agitację, zbieranie składek na rzecz powstania, posiadanie „rewolucyjnych blankietów i kazań podburzających" oraz objęcie stanowiska naczelnika miasta Niemirowa i odbieranie przysięgi od powstańców. Został skazany na 10 lat ciężkich robót w twierdzach syberyjskich. Katorgę odbywał w kopalni Akatuja w okr. nerczyńskim. Następnie wysłano go, jak innych księży, do Tunki, gdzie cieszył się ogólnym poważaniem. Przez wiele lat był starostą grupy, co wiązało się z niezbyt wdzięcznymi zajęciami (kontakty z władzą). Był współorganizatorem wzajemnej pomocy, apteki, redagował z ks. W. Nowakowskim pisemko „Wygnaniec". Wieczorami poświęcał się studiom naukowym i tłumaczeniom, mając do dyspozycji sporą własną bibliotekę - ok. 200 książek. W 1874 r. wyjechał do Kazania, był prefektem szkoły w Odessie, a w 1893 r. objął parafię św. Katarzyny w Petersburgu. W 1901 r. przeszedł na stanowisko kanonika kapituły mohylewskiej. Zmarł w Płoskirowie.