August Kręcki

(1843-1920), syn Wincentego, pochodził z Królestwa,. Szkoły kończył we Włocławku i w Warszawie. Uczęszczał na Wydział Lekarski Szkoły Głównej, równocześnie pracował jako nauczyciel domowy, był też aplikantem Komisji Rządowej Przychodów i Skarbu. W marcu 1863 r. z grupą kolegów wstąpił do oddziału T. Cieszkowskiego w Wieluńskiem jako podoficer kosynierów. Został ranny w bitwie pod Radoszewicami. Powrócił do Warszawy, gdzie został pracownikiem Ekspedytury RN. Do jego obowiązków należało m. in. przygotowywanie i ekspedycja druków, pism i innych przesyłek RN, później był także sekretarzem i przejściowo naczelnikiem Ekspedytury. Został aresztowany, po wielomiesięcznym śledztwie (groziła mu kara śmierci) wyrokiem Audyt. Polowego został skazany na utratę wszystkich praw i 15, po konfirmacji 10 lat ciężkich robót. Drogę na zesłanie odbywał z B. Dybowskim i in. Na katorgę wysłano go do Usola. Na osiedleniu zamieszkał w Irkucku, gdzie zatrudniał się w różnym charakterze, np. subiekta sklepowego, buchaltera, rysownika, a przede wszystkim nauczył się introligatorstwa — oprawiał książki, dokumenty, robił eleganckie pudełka do aptek i cukierni. B. Dybowski, zaprzyjaźniony z nim od czasów Szkoły Głównej, podziwiał jego misternej roboty prace. W 1874 r. wyjechał do gub. jekaterynosławskiej. Do Warszawy powrócił w 1883 r., gdzie pracował m.in. jako urzędnik na kolei Warszawsko-Wiedeńskiej, później przez wiele lat był technikiem budowlanym i kalkulatorem robót w pracowni znanego architekta J. Dziekońskiego. Mocno zaangażowany w prace społeczne nigdy nie zapomniał o kolegach więźniach Sybiru i wdowach po zesłańcach — prowadził „Kasę samopomocy Sybiraków". Od 1916 r. był członkiem Stowarzyszenia Wzajemnej Pomocy Uczestników Powstania i współzałożycielem przytułku weteranów. Na jego nagrobku na Powązkach wyryto słowa: „Opiekun Sybiraków i wdów / cierpiał, poświęcał się dla / Ojczyzny i Rodaków / Błogosławieni cisi". Prowadził prace badawcze nad powstaniem styczniowym. Zgromadził ogromne archiwum dotyczące powstania i zesłańców na Syberię (ok. 10 tys. fotografii i reprodukcji fot., tysiące dokumentów, listów, wycinków prasowych itd.), które wdowa przekazała Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie.