Mikołaj Zwoliński

(1842 lub 1844-1914) Syn generała, urodzony w Kaliszu, junkier wojsk rosyjskich. Już podczas studiów w Szkole Głównej związał się z organizacją patriotyczną. W powstaniu zajmował się redagowaniem nielegalnych pism i ulotek, ich drukiem i kolportażem, a także pracował w laboratorium chemicznym RN. Wyrokiem Au- dytoriatu Polowego został skazany na 12 lat ciężkich robót w twierdzach i pozbawiony wszystkich praw stanu. Dzięki wstawiennictwu ojca wyrok znacznie złagodzono — uwzględniono młody wiek, szczere przyznanie się do winy, zasługi dziadka i ojca. Skazano go na zamieszkanie bez utraty praw do mniej odległych miejsc na Syberii. W rezultacie znalazł się w Tobolsku, gdzie pracował w sądzie gubernial- nym. W 1866 r. mógł przenieść się do gub. kostromskiej, później do kraju. Oddał się nauce i pracy. W pośmiertnych nekrologach wymieniano wiele jego funkcji i zasług dla przemysłu (udział w budowie kolei władykaukaskiej - wysoki urzędnik tej kolei, reprezentant Huty Bankowej w Petersburgu, dyrektor Towarzystwa Metalurgicznego „Truszkowce") i działań, wraz z żoną, na rzecz kolonii polskiej w Petersburgu. Pochowany został na warszawskich Powązkach.