Karol Stoerr

(Störr), stolarz, zamieszkały we wsi Zamarstynów nr 199. Urodzony w Wielkich Grzybowicach w 1839r., wyznania rzymskokatolickiego, żonaty, bezdzietny. Przed powstaniem był uczniem stolarskim. W powstaniu był pod dowództwem Wysockiego uczestnicząc w bitwie pod Radziwiłłowem, następnie w oddziale Waligórskiego i Slaskiego – w bitwie pod Potokiem, gdzie był ranny w nogę, w końcu pod dowództwem Komorowskiego był w bitwie pod Starą Wsią, gdzie został ranny („otrzymał ranę cięciem pałasza w łopatkę”) i wzięty do niewoli. Został zesłany na Sybir do Tobolska, gdzie spędził 3 lata. W 1868 wrócił do Galicji. Do oświadczenia załączył paszport oraz świadectwo ubóstwa i moralności. Powołał się na świadectwo Pawła Jareckiego, zamieszkałego w tym czasie w Tarnopolu, i na Rzańskiego we Lwowie, tudzież na Gierlaszyńskiego „we Lwowie w Rynku”. Zobowiązał się do wpłacenia wpisowego w wysokości 1 złotego i składki rocznej w wysokości 3 złotych. Oświadczenie podpisał we Lwowie 1 maja 1888 r. Przyjęty na członka czynnego 8 maja 1888r.