Józef Winnicki

Ur. 28.1.1843 Zajeziorze, par. Gniezno. Zm. 24.10.1936 Gniezno. Syn Ignacego Winnickiego i Stanisławy Gantkowskiej.
Do szkół uczęszczał w Gnieźnie oraz w Wągrowcu za czasów ks. dyrektora Nowickiego, który umiał w swych uczniów wszczepiać miłość Ojczyzny i bohaterskie dla niej poświęcenie.
Do powstania przystąpił wstępując do oddziału Taczanowskiego biorąc udział we wszystkich jego walkach. Po powstaniu szykanowany przez władze pruskie, wreszcie weteran w stopniu porucznika, do ostatnich dni biorący udział w wielu uroczystościach. Odznaczony Krzyżem Niepodległości z mieczami. Pochowany w Gnieźnie, niedaleko muru, na zach. od kaplicy. Jego pogrzeb - jako ostatniego gnieźnieńskiego weterana był wielką manifestacją patriotyczną.
W małżeństwie z Julią Kaźmierską miał córki: Marię (1876), Bronisławę (1878), Stanisławę (1880), dwóch synów: Władysława (1884), oraz Pawła (1886) - obu Powstańców Wielkopolskich. Paweł (ur. 27.05.1886, Gniewkowo), organizator odcinka pod Kłeckiem, został księdzem i był proboszczem w Raszkowie. Zamordowany w 1941 w Dachau.