Zofia Dobronoki

Zofia Antonina Eufemia Stentzel, zam. Dobronoki. Ur. 26.9.1838 Małusy Małe. Córka Jana Edwarda (posesora wsi Rusiec) i Zofii Psarskiej h. Jastrzębiec. Brat jej pradziadka - Fryderyk Psarski był posłem Sejmu Wielkiego, przywódcą Powstania Kościuszkowskiego w wieluńskim. W 1854 w Warszawie wyszła za Marcelego Drogomira Dobronokiego (ur. 27.5.1830 Międzyrzecz Podlaski), syna Antoniego i Karoliny Muller, urzędnika Wydziału Administracji Ogólnej Komisji Rządowej Spraw Wewnętrznych i Duchownych w Warszawie, który wspierał powstanie i był więziony za swoje działania.
W 1863 po wybuchu powstania wbrew woli rodziny udała się do Powstania. 9 lutego przybyła do powstania w Słupi do oddziału Langiewicza wraz z 2 innymi kobietami (jej siostrą i Karoliną Szaniawską). Następnego dnia pielęgnując rany musiała brać udział w odparciu ataku. Zofia potem uczestniczyła w bitwach pod Staszowem i Małogoszczą 24.2.1863 - gdzie zginęła podczas ataku na furgony przeszyta 8 kulami.
Mąż współpracował z Rządem Narodowym za co był więziony. Został sędzią gminnym i w końcu adwokatem w Petersburgu, gdzie notowany jest jeszcze w 1902.

Z kart historii wyłania się wielka miłość i szacunek Marcelego do pierwszej żony. Już w drugim małżeństwie przeniósł się w okolice urodzenia pierwszej żony i nabył tam majątek. Później, mając kancelarię w Petersburgu wspierał dalej tych włośniach, np. prenumerując dla nich czasopisma katolickie.