Marceli Dobronoki

Marcelli Drogomir Dobronoki, ur. 27.5.1830 Międzyrzecz Podlaski, zm. 27.1.1902 Petersburg. syn Antoniego (lekarza) i Karoliny Muller. Rodzina pochodzenia węgierskiego Dobro-Nagy. Ojciec Antoniego - Leopold brał udział w Konfederacji Barskiej i tu poznał Ewę Fink, córkę dygnitarza na dworze króla Stanisława Augusta. Ożenił się i miał dwóch synów - Antoniego i Józefa (przyjaciela Chopina).
Urzędnik Wydziału Administracji Ogólnej Komisji Rządowej Spraw Wewnętrznych i Duchownych w Warszawie. Miał siostrę Felicję, żonę Alojzego Smólskiego (adiutanta Krysińskiego)
W 1854 ożenił się z 17-latką, Zofią Antoniną Eufemią Stentzel córką Jana Edwarda (posesora wsi Rusiec) i Zofii Psarskiej h. Jastrzębiec. Żona, wraz siostrą i przyjaciółką, udała się do Powstania, zginęła jednak przeszyta kulami moskiewskimi w bitwie pod Małogoszczem.
W 1864 był oskarżony o bycie w czasie Powstania redaktorem gazety rewolucyjnej. nie zostało to jednak dowiedzione. Skazany jednak został za inne wykroczenia. Utrzymywał stosunki z członkami rządu narodowego - np. Adolfem Pawłowskim, którego nie zadenuncjował pomimo wiedzy o tym jakie stanowisko zajmuje. Nocował także u siebie członków Rządu Narodowego i przekazywał informacje o planach rządu co do kontrybucji. Za te czyny został 10.12.1864 skazany na 6 miesięcy więzienia w kazamatach i wydalenie ze służby. Dw dni później wyrok zmniejszono do 3 miesięcy. Marceli powtórnie ożenił się dopiero w 1870 z Michaliną Rutkowską. Do 1870 pracował z hr. Sołtykiem. Został sędzią gminnym w pow. Częstochowskim i właścicielem dóbr Lusławice tamże. Był to majątek położony obok miejsca urodzenia pierwszej żony. Rozwinął kancelarię adwokacką przeniósłszy się do Petersburga. Od 1856 pracował nad monumentalnym zbiorem wszystkich ustaw i rozporządzeń od XVII wieku - czego jednak nie wydał. W 1882 w czasopiśmie Tydzień napisał jednak "Rys zbiorowy o reformie sądowej w Królestwie Polskim a w szczególności o nowych sądach pokoju i gminnych". W Petersburgu był notowany jeszcze w 1902 roku w Towarzystwie Dobroczynności, gdzie opłacał włościanom w Żurawiu pod Częstochową (sąsiedztwo Lusławic) prenumeratę pism katolickich. Jest pochowany na cmentarzu Wyborskim w Petersburgu, jego grób zachował się.