Kacper Borzęcki

Syn Franciszka i Marii z Gruszczyńskich, urodził się 7 stycznia 1847 roku w Pilicy. Do Powstania Styczniowego przystąpił jako uczeń 5 klasy gimnazjalnej. Pracował w powstańczej organizacji cywilnej w Pilicy, gdzie zajmował się ekspedycją broni i żywności oraz roznoszeniem depesz. Walczył w oddziałach A. Denisiewicza, F. Grylińskiego i Z. Chmielińskiego. W bitwie pod Oksą został ranny w bok. Był aresztowany i uwięziony w Pilicy, ale dzięki protekcji wielu osób został zwolniony i oddany pod policyjny nadzór. Zamieszkał później w Kielcach gdzie był pracownikiem sądowym. Ożenił się z Zofią z Kossakowskich. Należał tu do utworzonego w roku 1916 Komitetu ku uczczeniu Powstania Styczniowego. Jego podpis znajduje się na wystosowanym apelu do Czcigodnych Weteranów Powstania 1863 roku w Kielcach. Po odzyskaniu niepodległości Kacper Borzęcki, po przeprowadzonym postępowaniu kwalifikacyjnym, otrzymał honorowy stopień ppor. weterana i został wprowadzony do Imiennego Wykazu Weteranów Powstań Narodowych 1831,1848 i 1863 Roku. W roku 1930 otrzymał Krzyż Niepodległości z Mieczami. Często brał udział w uroczystych akademiach, gdzie deklamował wiersze o treści patriotycznej. Zmarł w szpitalu św. Aleksandra w Kielcach w dniu 24 sierpnia 1931r.