Feliks Jakub Czaplicki

Ur. 1844, zm. 1906 Warszawa. Syn Feliksa (syna Walentego) i Franciszki Tyszkiewicz [9] Miał siostrę Pelagię, ur. w Bodzanowie (ob. woj. Kuj-Pom.) i brata Stanisława Wojciecha.

Walczył pod rozkazami Mielęckiego i Taczanowskiego, biorąc udział w bitwach pod: Dobrosławiem, Cieplinami i Kleczewem. Ranny w nogę.
Po ukazaniu się manifestu, za poręczeniem zwolniony od odpowiedzialności, po złożeniu przysięgi wiernopoddańczej, W dniu 30 maja otrzymał świadectwo na przejazd do Biskupiec, gminy Braniewo. Pracował w kolejnictwie jako zawiadowca stacji. W 1888 otrzymał order św. Anny III klasy.[2] W 1881 mieszkał na letnim mieszkaniu w Mariankach pod Nowomińskiej, razem z Brzezickimi, o czym zeznawał na procesie Brzezickiej w 1893 roku.[4][5] 20.10.1901 obchodził uroczyście 35 pracy na stanowisku zawiadowcy stacji Praga Terespolska.[3]

Dwukrotnie żonaty. Pierwszy raz w 18674 w Skierniewicach) z Marią Radlińską, drugi raz w 1879 w Łysej Górze z Zofią Marianna Wiktorią Zawiszą.
Dzieci:
(z pierwszego) Karol Maksymilian (ur i zm. 1867), Karol Ludwik (ur. 1872, ż.: Stanisława Targoni); Helena Zofia (1873)
(z drugiego) Jadwiga Maria Teodora (ur. 1880, żona Wacława Markowskiego), Maria Antonina Kryspina (ur. 1885[8] antropolog, badaczka Syberii, kierownik katedry w Oxfordzie), Gabriela Maria Zofia (1892), Stanisław Michał (ż.: Janina Markowska), Marian Józef (ż.: Irena Jeleniewska)